Zna repertuar bardzo dobrze. Komentarze wokół występu Piotra Alexewicza
Pierwsza sesja drugiego etapu przyniosła wyraźne kontrasty: od niepewnego startu Jacky’ego Zhanga, przez dojrzałe wykonania Piotra Alexewicza, po pełne wyobraźni i barw preludia chińskiej pianistki Yanyan Bao. Nasi komentatorzy doceniali przemyślane programy i osobiste interpretacje, ale nie szczędzili też krytyki tam, gdzie zabrakło lekkości, przestrzeni czy poetyckiej głębi.
Wielowymiarowy pejzaż muzyczny drugiego etapu Konkursu Chopinowskiego
Drugi etap XIX Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina odsłonił przed publicznością i ekspertami niezwykle zróżnicowany wachlarz interpretacji. Od pierwszych nut wybrzmiewających na scenie warszawskiej Filharmonii można było wyczuć wyraźne napięcia i kontrasty – niektóre wykonania budziły nutę niepewności, inne emanowały dojrzałością i pewnością siebie, jeszcze inne zaś urzekały barwnością i świeżością artystycznej wizji.
Wśród tych zróżnicowanych prezentacji zdecydowanie wyróżniła się postawa polskiego pianisty Piotra Alexewicza, którego interpretacje zostały dostrzeżone jako przykład głębokiego zrozumienia repertuaru oraz umiejętność nadania znanym utworom nowego wyrazu. Jego występ był swego rodzaju artystycznym manifestem, pokazującym, jak można łączyć szacunek dla tradycji z własną, oryginalną perspektywą.
Od niepewności do pewności – różne oblicza młodych pianistów
Sesja poranna rozpoczęła się od występu Jacky’ego Zhanga, pianisty reprezentującego Wielką Brytanię, którego program opierał się na monumentalnych Preludiach op. 28. Utwory te od dawna stanowią prawdziwe wyzwanie dla wykonawców – zarówno pod względem technicznym, jak i emocjonalnym. Wykonanie Zhanga wywołało mieszane reakcje – choć można było dostrzec w nim ogromny potencjał i wrażliwość, to momentami brakowało mu lekkości i naturalnej przestrzeni, które są kluczowe dla oddania niuansów tych kompozycji.
Eksperci zwracali uwagę na zbyt rozciągnięte tempo w niektórych fragmentach, co wprowadzało pewien dysonans z oczekiwaniami konkursowymi. Ten aspekt prowokował pytania o granice swobody interpretacyjnej i odpowiedzialności artystycznej wobec klasyki. Mimo to, komentatorzy podkreślali, że to dopiero początek drogi tego młodego pianisty, który ma jeszcze wiele do zaoferowania w dalszych etapach.
Piotr Alexewicz – artysta, który zna repertuar od podszewki
W kontrze do nieco niepewnego startu Zhanga na scenę wkroczył Piotr Alexewicz, jeden z czterech reprezentantów Polski w tym etapie konkursu. Jego wykonanie wyróżniało się nie tylko techniczną precyzją, ale przede wszystkim głębokim zrozumieniem i osobistym podejściem do utworów Chopina.
Alexewicz z powodzeniem zaprezentował triadę preludiów w tonacjach es-moll, Des-dur i b-moll, które zabrzmiały w jego wykonaniu z naturalnym rozmachem i barwną ekspresją. Szczególnie zachwycające było preludium Des-dur, które emanowało subtelną przyjemnością słuchową, a polonez As-dur zaprezentował z imponującym heroizmem, momentami balansującym na granicy patosu, co sprawiło, że słuchacze mogli przeżyć prawdziwe muzyczne uniesienie.
W opinii ekspertów, Alexewicz zdaje się doskonale rozumieć muzyczne dziedzictwo Chopina, co pozwala mu nie tylko na wierne odtwarzanie znanych interpretacji, ale też na odważne poszukiwania nowych ścieżek wyrazu. Ta dojrzałość i świadomość repertuaru są bez wątpienia jego największym atutem.
Intelektualne wyzwania i barwne wizje – spojrzenia innych uczestników
Niemiecki pianista Jonas Aumiller przyciągnął uwagę swoim świadomym i przemyślanym doborem repertuaru, który został ułożony z myślą o harmonicznej spójności i narracyjnej głębi. Jego program był wyrazem intelektualnego podejścia do muzyki Chopina, co widać było w starannie skonstruowanej całości, odzwierciedlającej nie tylko techniczną biegłość, ale i zrozumienie biografii kompozytora.
Mimo to, w niektórych momentach zabrakło przestrzeni i lekkości, zwłaszcza w polonezie fis-moll op. 44, gdzie dźwięk momentami przytłaczał, a oniryczna atmosfera utworu nie została w pełni oddana. Te niedostatki nie umniejszają jednak wartości artystycznej występu, który z pewnością pozostawił w pamięci słuchaczy silne wrażenia.
Z kolei chińska pianistka Yanyan Bao wniosła do konkursu powiew świeżości i wyobraźni. Jej preludia były nie tylko wykonane z techniczną perfekcją, ale przede wszystkim tchnęły subtelną poetyką i barwną ekspresją. Interpretacje polonezów były dopracowane i przekonujące, a jej gra wyróżniała się niezwykłą lekkością i wyczuciem kontrastów.
Eksperci podkreślali, że Bao potrafiła stworzyć z Preludiów prawdziwą opowieść, w której każdy dźwięk zdawał się iskrzyć kreatywnością i świeżością artystycznej wizji. Jej wykonanie Ballady znalazło się wśród najbardziej wyróżniających się momentów sesji, co świadczy o jej ogromnym talencie i dojrzałości muzycznej.
Podsumowanie – konkurs pełen emocji i różnorodności
Drugi etap Konkursu Chopinowskiego to nie tylko rywalizacja o najwyższe laury, ale przede wszystkim fascynująca podróż przez różnorodne światy muzyczne, które tworzą młodzi artyści. W tym wyjątkowym wydarzeniu widzimy, jak każdy z nich interpretuje dzieła Chopina przez pryzmat własnych doświadczeń, emocji i artystycznej intuicji.
Występ Piotra Alexewicza pokazuje, że doskonałe opanowanie repertuaru oraz głębokie zrozumienie muzyki mogą stanowić fundament do tworzenia nowych, intrygujących interpretacji. Zarówno on, jak i pozostali uczestnicy, wnoszą do konkursu niepowtarzalną energię oraz różnorodne spojrzenia na muzykę Chopina, co czyni tę edycję wyjątkową i pełną niezapomnianych momentów.
Już niebawem poznamy zwycięzcę, który oprócz prestiżowego złotego medalu, otrzyma także nagrodę finansową oraz możliwość zapisania się w historii jednego z najważniejszych konkursów pianistycznych na świecie. Do tego czasu pozostaje nam jedynie cieszyć się każdym kolejnym występem i obserwować, jak młode talenty rozwijają swoje skrzydła na scenie warszawskiej Filharmonii.